SCENA KOMEDIOWA
PREMIERA: 11 marca 2010 roku
WZNOWIENIE TYTUŁU: 25 stycznia 2018 roku
Czas trwania: 50 minut
SPEKTAKL ARCHIWALNY
Teatroza – zespół chorobowo-sceniczny z przemieszczeniami, nierzadko o przebiegu nieciągłym, skokowym; towarzyszy mu zwykle powidok widza i słuchowy omam oklasku; różne stadia dystansowania się do stabilności powodują, że z tzw. rozsądkiem nie ma wiele wspólnego; obfituje w nagłe zwroty grzecznościowe wobec pomysłów nietuzinkowych oraz chroniczne uniesienie ze względu na silny afekt teatralny; liczne przemieszczenia powodują niewielkie nadzieje terapeutyczne, choć prace nad antidotum koncentrują się wokół garderoby; rekwizyt wykazuje tu śladowe ilości przeciwdziałania; skutki uboczne są uderzająco podobne pod względem widowiskowości, stąd – pat diagnostyczny.
„Wystawić można absolutnie wszystko, bo też wszystko powinno zachodzić w głowę widza. Zawsze chciał, żeby życie go podduszało w teatrze, ale tylko na tyle, na ile kupił bilet. Potem miało być już zgodnie z jego wersją. A tu można to odwrócić. Niech się nie orientuje, gdzie on siedzi, a gdzie się sztuka dzieje. Niech sobie nie myśli, że raz kupiwszy bilet ma zapewniony spokój konesera. Niech się spróbuje poczuć odpowiedzialny. Niech się sam wystawi.
Eustachy „Presja” de Sorbet – producent, reżyser, aktor, oryginał – odziedziczył podobno fortunę, którą jednak skrzętnie ukrywa; nie ukrywa natomiast niepośledniego talentu do kalkulacji w zakresie sztuk wszelakich, żyłkę ma do produkcji, zmysł osobliwy do ujmowania w konkret wizji ulotnych ale nad wyraz sugestywnych; choleryk, bo nie chce tracić czasu na trwonienie talentu; despota – wymaga od interlokutora zdyscyplinowania intelektualnego; nerwy jak p ostronki; meloman; miłośnik winogron i kobiet eterycznych, do których chyłkiem wzdycha na stronie; politycznie niezaangażowany, idealista, ale skrzętnie zakamuflowany; stąpa po ziemi, która pali mu się pod nogami; literaturę zna o tyle, o ile.
Ksawery Opio-Lira – scenarzysta, pisarz, literat, aktor, ekscentryk – chronicznie nieobecny, choć potrafiący się koncentrować na tyle, że się prawie materializuje; miewa wizje, z którymi czasami radzi sobie niezgorzej – przekłada je umiejętnie na subtelne idealizacje; marzy o widowisku totalnym, które dowiedzie harmonii wszystkiego, co bliskie człowiekowi; scenariusze potrafi wywoływać niemal jak duchy, które go potem straszą, drocząc się, nie dają mu spokoju; meloman dyskretny – raczej introwertyk, tam też (w sobie) słucha koncertów na olbrzymie orkiestry i chóry; nie jest bystry, choć bywa inteligentny, ale tylko gdy gra – poza tym, poniżej przeciętnej, czym wywołuje reakcje skrajne; teksty rozsypane po głowie powodują katar sienny cytatów.
OBSADA:
Madam Foyer – Sylwia Pietrowiak
Eustachy „Presja” de Sorbet – Tomasz Zajcher
Ksawery Opio-Lira – Krzysztof Skibski
Koncept: Krzysztof Skibski / Tomasz Zajcher
Scenariusz: Krzysztof Skibski
Reżyseria: Krzysztof Skibski / Tomasz Zajcher
Scenografia: Sylwia Pietrowiak / Tomasz Zajcher
Charakteryzacja: Sylwia Pietrowiak
Muzyka: Bartosz Krywczuk
