SENNE ŁAGODNE PRZEŚWITY
SCENA KOMEDIODRAMATYCZNA
PREMIERA: 2 października 2008 roku
WZNOWIENIE TYTUŁU: 13 maja 2017 roku
Czas trwania: 70 minut
UWAGA: W SPEKTAKLU UŻYWANE SĄ ŚWIATŁA STROBOSKOPOWE
>
Prześwit...prawie niemożliwa do uchwycenia chwila przed początkiem kolejnego dnia, w której marzenia senne przeplatają się z rzeczywistością i tworzą z nią dziwną, nierealną całość. W tym półśnie pojawiają się postaci, ulotne i jakby nieco zagubione, przechadzają się, mówiąc o uczuciach, słuchają, ale tylko głosu własnego oczekiwania, poszukują, ale gubią sens...
Spektakl inspirowany "Białymi nocami" Dostojewskiego stanowi trójwymiarowy wgląd w przestrzeń Sanatorium Gribojedowa, w której przeplatają się rozmaite narracje, będące sztafażem dla pewnej (a może właśnie wymagającej potwierdzenia) miłości. Kiedy myśli się o porządku palimpsestu w ludzkich historiach, to właśnie przywołuje się rzeczywistość dziwnego sanatorium, gdzie literatura droczy się z tekstami nigdy nienapisanymi, gdzie fikcja jest prawdopodobnie jedną z pensjonariuszek.
Spotkanie kochanków jest skazane na tekst, ale jednocześnie próbuje się następstwu skutecznie opierać, próbuje, nucąc, wyzwolić się z okowów operowych prawidłowości. Towarzyszy temu dyskusja o sztuce z Bułhakowem, z duchem Gogola, z samym wreszcie Messerem-Mefisto, który potrafi tworzyć dzieła wybitne.
SANATORIUM GRIBOJEDOWA:
Gribojedow - odziedziczył bibliotekę, a ponieważ miał swój pogląd na literaturę - założył sanatorium dla (w jego mniemaniu) bohaterów poczytnych powieści. W istocie przebywają u niego biedni czytelnicy i literaci, którzy w osobliwej terapii pokładali nadzieję na pojęcie swoich odejść od rzeczywistości; wszyscy pensjonariusze Gribojedowa cenią go za wyrozumiałość, która jest właściwie wyrachowaną lekturą.
Lizawieta (siostra Gribojedowa) - poczciwa i gospodarna, choć cierpi na rozdwojenie jaźni (może nawet jest już dwoma postaciami)
MIESZKAŃCY SANATORIUM:
Michaił (literat) - autor powieści-sztuki, nie pasuje do bohaterów, choć zawsze chciał być jednym z nich; zabiega o inscenizację swojego nieskończonego wciąż dzieła (gotowy na konszachty).
Dyrektor Lichodiejew (w młodości kapelmistrz orkiestry strażackiej)- zna się na literaturze jak nikt, miłośnik opery,
którą uważa za źródło spełnienia.
Ivan (On) - poznał pewnego dnia kobietę, która na niego nie czekała - była podobna do Małgorzaty (co później wypomniało jego alter ego - skądinąd nieludzkie).
Nastia (Ona) - rozmiłowana (w kimś, kto musiał wyjechać, ale obiecał, że wróci); ponieważ oczekuje od dawna, żadne uczucie nie jest jej obce (bywa, że pragnienia są silniejsze od pamięci); gdyby nie libretta - już dawno popadłaby w apatię.
Laurowicz (On) - rozmiłowany w niej (choć nie ma pewności, że ta na niego czeka); jego podobieństwo do bohatera literackiego jest uderzające.
OBSADA:
Gribojedow - Paweł Kolasa
Lizawieta (siostra Gribojedowa) - Karolina Mingielewicz / Alicja Kalemba Michaił (literat) / Laurowicz (On) - Tomasz Zajcher Dyrektor Lichodiejew - Mikołaj Makowski Ivan (On) - Stanisław Przewoźny Nastia (Ona) - Monika Chuda
scenariusz: Krzysztof Skibski
reżyseria: Tomasz Zajcher
realizacja światła,dźwięku: Sylwia Pietrowiak
scenografia: Sylwia Pietrowiak / Monika Chuda / Tomasz Zajcher
kostiumy: Monika Chuda
muzyka: Bartek Krywczuk / Fismoll
produkcja i realizacja: Teatr "U Przyjaciół"
